پنتوسان پلی سولفات سدیم 10%

گروه دارویی: پنتوسان پلی سولفات سدیم جزء دسته ی ضد التهاب و ضد روماتیسمی غیر استروئیدی است.

این محصول حاوی پنتوسان پلی سولفات سدیم (NaPPS)، یک پلیمر نیمه ساختگی با میانگین وزن مولکولی 4000 دالتون است.

در سگ های مبتلا به استئوآرتریت، تزریق NaPPS باعث فیبرینولیز، لیپولیز و کاهش تجمع پلاکتی شد.

در مطالعات ‌in vitro و in vivo در گونه‌های آزمایشگاهی با استفاده از دوزهای بالاتر از دوزهای پیشنهادی برای استفاده درمانی، NaPPS  سطوح واسطه‌های ضد التهابی را سرکوب کرد و سنتز هیالورون را از فیبروبلاست‌ها تحریک کرد.

پنتوسان پلی سولفات سدیم دارای فعالیت های فیبرینولیتیک، لیپولیتیک و ضد انعقاد خفیف است.

پنتوسان پلی سولفات سدیم به دلیل ساختار شبه هپارینی و فعالیت فیبرینولیتیک خود بر انعقاد خون تاثیر می گذارد که به مدت 6 تا 8 ساعت پس از مصرف باقی می ماند.

فارماکوکینتیک:

جذب: در سگ، حداکثر غلظت پلاسمایی 40/7 میکروگرم پنتوسان پلی سولفات سدیم در میلی لیتر، 15 دقیقه بعد از تزریق زیرجلدی بدست می آید.

پخش: پنتوسان پلی سولفات سدیم به بسیاری از پروتئین های پلاسما، با قدرت چسبندگی و جدا شدن متغیر، متصل می شود، در نتیجه تعادل پیچیده ای بین داروی متصل و غیر متصل به وجود می آید.

پنتوسان پلی سولفات سدیم در کبد و کلیه ها و سیستم رتیکولواندوتلیال تجمع پیدا می کند (تغلیظ می شود).  سطح پنتوسان پلی سولفات سدیم در بافت همبند و عضله پایین است.

حجم توزیع در سگ ها 43/0 لیتر است.

متابولیسم: سولفات زدایی از پنتوسان پلی سولفات سدیم در سیستم کبدی- رتیکولو-اندوتلیال رخ می دهد که کبد محل اصلی این فعالیت است. دپلیمریزاسیون ممکن است در کلیه نیز رخ دهد.

دفع: نیمه عمر این محصول در سگ ها 3 ساعت است. تقریبا 70% از دوز تجویز شده 48 ساعت پس از تزریق از طریق کلیه دفع می شود.

هر میلی لیتر حاوی 100 میلی گرم ماده ی فعال پنتوسان پلی سولفات سدیم است.

این دارو سطح متالوپروتئینازهای موجود در غضروف را کاهش می دهد و سطح مهارکننده بافتی متالوپروتئیناز (TIMP) را افزایش می دهد، در نتیجه محتوای پروتئوگلیکان حفظ و از ماتریکس غضروف در برابر تخریب محافظت می شود.

برای درمان لنگش و درد ناشی از بیماری مفصلی دژنراتیو‌ (استئوآرتریت یا آرتروز غیر عفونی) در سگ های بالغ

3‌ میلی گرم به ازای هر یک کیلوگرم وزن بدن (معادل 3/0 میلی لیتر به ازای هر 10 کیلوگرم وزن بدن) در چهار نوبت با فاصله ی  5 تا 7 روز‌

روش تزریق: زیر جلدی استریل‌

برای تجویز دقیق حجم دوز مورد نیاز باید از یک سرنگ مدرج مناسب استفاده شود.

این امر به ویژه در هنگام تزریق در حجم های کوچک بسیار مهم است.

برای تعیین دوز مناسب، وزن هر حیوان باید قبل از تجویز داروی دامپزشکی تعیین شود.

در درمان آرتریت عفونی نباید مصرف شود.

در این مورد درمان ضد میکروبی مناسب باید انجام پذیرد.

در سگ های مبتلا به نارسایی کبدی و کلیوی و یا شواهدی دال  بر وجود عفونت استفاده نشود.

در موارد ازدیاد  حساسیت به ماده ی فعال یا مواد جانبی  استفاده نشود.

در سگ های نابالغ (سگ هایی که صفحات رشد استخوان های بلند آن ها بسته نشده) استفاده نشود.

به دلیل اثرات ضد انعقادی پنتوسان پلی سولفات سدیم، در سگ های مبتلا به اختلالات خونی، اختلالات انعقادی، خونریزی، تروما و یا بدخیمی (به خصوص همانژیوسارکوما) و همچنین قبل از عمل جراحی، حین و بعد از آن به مدت 6 الی 8 ساعت استفاده نشود.

در آرتریت با منشاء ایمنی (مانند آرتریت روماتوئید) استفاده نشود.

مصرف بیش از حد توصیه شده (علائم، اقدامات اورژانسی، پادزهرها): در سه برابر دوز

توصیه شده، افزایش گذرا در زمان خونریزی حدود 3 تا 4 ساعت مشاهده شده است.

مصرف مکرر بیش از حد روزانه پنج برابر دوز توصیه شده یا بیشتر منجر به بی اشتهایی و افسردگی شد که پس از قطع دارو برگشت پذیر بودند. در صورت مصرف بیش از حد ممکن است آسیب سلولی کبدی و افزایش ALT وابسته به دوز ایجاد شود. افزایش aPTT و TT وابسته به دوز است. در دوزهای مکرر بیش از پنج برابر توصیه شده، این افزایش ها ممکن است بیش از 1 هفته پس از تزریق در سگ های سالم باقی بماند. علائم مرتبط با این نقایص ممکن است شامل خونریزی در دستگاه گوارش، حفره های بدن و اکیموز باشد.

در دوزهای مکرر بیش از ده برابر توصیه شده ممکن است منجر به مرگ و میر در اثر خونریزی گوارشی شود. در صورت مصرف بیش از حد، سگ ها باید در بیمارستان بستری و تحت نظر باشند و در صورت لزوم توسط دامپزشک درمان حمایتی ارائه شود.

NSAID ها و به ویژه آسپرین نباید در ترکیب با پنتوسان پلی سولفات سدیم استفاده شوند زیرا ممکن است بر چسبندگی ترومبوسیت ها تاثیر بگذارند و فعالیت ضد انعقادی محصول را تقویت کنند. کورتیکواستروئیدها با تعدادی از اعمال پنتوسان پلی سولفات سدیم اثر آنتاگونیستی دارند. علاوه بر این، استفاده از داروهای ضد التهابی ممکن است منجر به افزایش زودرس فعالیت سگ شود که ممکن است با اثرات ضد درد و بازسازی محصول تداخل داشته باشد.

از مصرف همزمان با استروئیدها یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، از جمله آسپرین و فنیل بوتازون و همچنین تا 24 ساعت پس از مصرف خودداری کنید.

همراه با هپارین و سایر عوامل ضد انعقاد استفاده نکنید.

ناسازگاری های عمده:

در صورت نبود مطالعات سازگاری، این محصول دارویی دامپزشکی نباید با سایر محصولات دارویی دامپزشکی مخلوط شود.

بیشتر از مقدار توصیه شده استفاده نکنید. افزایش دوز ممکن است منجر به تشدید سفتی و ناراحتی موضع تزریق شود.

به خاطر فعالیت فیبرینولیتیک پنتوسان پلی سولفات سدیم، احتمال خونریزی داخلی از تومور و یا عروق غیر طبیعی باید در نظر گرفته شود و اقدامات درمانی مناسب انجام شود.

گزارش شده است که سگی که دوازده ماه پیش از آن دچار پارگی ریوی شده بود، پس از تزریق پنتوسان پلی سولفات سدیم، خونریزی شدید ریوی داشت. در سگ هایی با سابقه پارگی ریوی با احتیاط مصرف شود.

در موارد نارسایی کبدی نیز احتیاط توصیه می شود.

پنتوسان پلی سولفات سدیم اثر ضد انعقادی دارد. توصیه می شود که هنگام استفاده از محصول،pcv  و زمان پر شدن مویرگی کنترل شود.

از تزریق داخل عضلانی به دلیل خطر ایجاد هماتوم در محل تزریق اجتناب شود.

در یک دوره دوازده ماهه، نباید بیش از سه دوره چهار تزریقی انجام شود.

توصیه می شود که حیوان از نظر علائم از دست دادن خون تحت نظر باشد و به طور مناسب درمان شود.

در صورت بروز علائم افزایش خونریزی، درمان قطع شود.

اقدامات احتیاطی ویژه ای که باید توسط فردی که داروی دامپزشکی را به حیوانات تجویز می کند انجام شود:

ماده نگهدارنده ی بنزیل الکل، می تواند باعث واکنش های حساسیت (آلرژیک) در افراد حساس شود.

در صورت تماس تصادفی با پوست یا چشم، فورا ناحیه را با آب بشویید. بعد از استفاده دست ها را بشویید.

دور از دسترس کودکان نگهداری شود.

پنتوسان پلی سولفات سدیم در دوران بارداری و شیردهی:

ایمنی محصول در حیوانات باردار یا شیرده مورد مطالعه قرار نگرفته است، بنابراین استفاده در حیوانات باردار یا شیرده توصیه نمی شود.

این محصول به دلیل اثرات ضد انعقادی آن نباید در زمان زایمان استفاده شود.

به ندرت ممکن است واکنش به تزریق در عرض 24 ساعت در یک حیوان به ظاهر سالم رخ دهد.

در این شرایط باید درمان قطع شود و علائم تسکین داده شود.

تجربه نشان می دهد که در موارد بسیار نادر، سگ ها ممکن است بلافاصله پس از تزریق پنتوسان پلی سولفات استفراغ کنند.

چنین سگ هایی به طور کلی نیازی به درمان خاصی ندارند و بهبودی خود به خود حاصل می شود.

در این موارد ادامه ی درمان با پنتوسان پلی سولفات توصیه نمی شود.

یک عارضه جانبی بسیار نادر دیگر پس از تزریق پنتوسان پلی سولفات سدیم در سگ ها، افسردگی خفیف و بی حالی ظاهری است که تا 24 ساعت طول می کشد.

استفراغ، اسهال، بی حالی و بی اشتهایی به دنبال مصرف پنتوسان پلی سولفات گزارش شده است. این علائم ممکن است در نتیجه واکنش ازدیاد حساسیت باشد و یا ممکن است حیوان نیاز به درمان علامتی مناسب از جمله تجویز آنتی هیستامین داشته باشد.

تزریق این دارو در دوز توصیه شده منجر به افزایش نرخ زمان فعال شدن نسبی ترومبوپلاستین (aPTT) و زمان ترومبین (TT) می شود که ممکن است تا 24 ساعت پس از تزریق در سگ های سالم باقی بماند. این امر به ندرت منجر به اثرات بالینی می شود، اما به دلیل عملکرد فیبرینولیتیک پنتوسان پلی سولفات سدیم، در صورت بروز علائم، باید احتمال خونریزی داخلی از یک تومور یا عروق غیرطبیعی را در نظر گرفت. توصیه می شود که حیوان از نظر علائم از دست دادن خون تحت نظر باشد و به طور مناسب درمان شود. اختلالات خونریزی مانند خونریزی بینی، اسهال خونی و هماتوم گزارش شده است.

واکنش های موضعی مانند تورم گذرا پس از تزریق مشاهده شده است.

هشدار های ویژه:

اثر بالینی ممکن است تا پس از تزریق دوم دوره درمانی مشاهده نشود.

در دمای 30-15 درجه سلسیوس نگهداری شود.

بعد از شروع اولین استفاده به مدت 28 روز قابل مصرف است.

فروش بدون نسخه دامپزشک ممنوع است.